Η βιοτεχνολογία, συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας του εθισμού, είναι ο δρόμος του μέλλοντος. Οι ερευνητές και οι φαρμακευτικές εταιρείες επαινούν τις ενέσεις αποθήκης, τα εμφυτεύματα αγωνιστών/ ανταγωνιστών, τη βαθιά διέγερση του εγκεφάλου και τα συζευγμένα εμβόλια ως τη μεγαλύτερη ευκαιρία της ιατρικής για τη μείωση της παράνομης χρήσης, τη μείωση του κινδύνου υπερδοσολογίας και σοβαρής απόσυρσης και την πρόληψη της εκτροπής φαρμάκων στις εγκληματικές αγορές.

Οι παλιές συγκρούσεις γύρω από τις ιδέες του εθισμού και της θεραπείας αποκαλύπτονται από το μάρκετινγκ και τη χρήση νέων τεχνολογιών: μεταξύ της ιατρικής κατάστασης και της διαταραχής της θέλησης, μεταξύ ποινικής δικαιοσύνης και υγείας, και μεταξύ της επιλογής των ασθενών και του ελέγχου του συστήματος. Αυτό το άρθρο αναλύει το τόξο της μακράς δράσης θεραπεία με οπιοειδή και τις επιπτώσεις για το μέλλον χρησιμοποιώντας τα παραδείγματα της ναλτρεξόνης αποθήκης και εμφυτεύσιμη και ενέσιμη βουπρενορφίνη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτά περιλαμβάνουν την εμφάνιση των δικαστηρίων Vivitrol και "carceral συνταγή", στην οποία τα συστήματα ποινικής δικαιοσύνης διατάσσουν φάρμακα για να κλειδώσει τους υποδοχείς του εγκεφάλου με τον ίδιο τρόπο που θα κλειδώσει τα άτομα, καθώς και τη χρήση των σκευασμάτων βουπρενορφίνης που τοποθετούνται ως αύξηση τόσο του οφέλους των ασθενών όσο και του ελέγχου των παρόχων.

Λαμβάνει επίσης υπόψη τα διδάγματα που αντλήθηκαν από συζητήσεις σχετικά με μεθόδους αντισύλληψης μακράς δράσης, όπως το Norplant και το Depo-Provera. Ενώ αναπτύσσονται αρκετά νέα σκευάσματα μακράς δράσης, η επιτυχία αυτών των νέων τεχνολογιών θα καθοριστεί περισσότερο από το αν συνοδεύονται ή όχι από μια νέα ηθική θεραπείας εθισμού που δίνει έμφαση στη θεραπευτική συμμαχία, τη συμμόρφωση με τη συμμόρφωση και μια πραγματική δέσμευση να επιτρέπεται στους ασθενείς να αφηγούνται και να θεωρούνται.