Οι εμπειρίες παιδικού τραύματος (κακοποίηση και παραμέληση) είναι δυσανάλογα υψηλότερες σε εκείνες με διαταραχή χρήσης οπιοειδών (OUD).

Το παιδικό τραύμα μπορεί να επηρεάσει τις ενισχυτικές και ανταποδοτικές ιδιότητες των οπιοειδών φαρμάκων και τις αντιδράσεις στον πόνο, ενδεχομένως μέσω αναπτυξιακών αλλαγών στο ενδογενή οπιοειδές σύστημα. Αυτό έχει υποστηριχθεί από προκλινική έρευνα, ωστόσο αυτό δεν έχει διερευνηθεί σε μη εθισμένους ανθρώπους.

Σωματικά υγιείς συμμετέχοντες είτε με ιστορικό σοβαρού παιδικού τραύματος είτε χωρίς προηγούμενο ιστορικό παιδικού τραύματος παρακολούθησαν δύο συνεδρίες όπου έλαβαν είτε ενδομυϊκή ενεργή δόση μορφίνης (0,15 mg/kg) είτε πολύ χαμηλό έλεγχο δόσης (0,01 mg/kg) σε τυχαιοποιημένο, διπλά τυφλό crossover σχεδιασμό. Οι συνεδρίες πραγματοποιήθηκαν με διαφορά 1 εβδομάδας. Το όριο σωματικού πόνου και η ανοχή των συμμετεχόντων μετρήθηκαν πριν και μετά τη χορήγηση φαρμάκων χρησιμοποιώντας τη δοκιμή ψυχρού νερού, μαζί με οξείες υποκειμενικές και συμπεριφορικές αντιδράσεις άνω των 2, 5 αιώνων.

Η ομάδα τραύματος ανέφερε ότι της αρέσουν οι επιδράσεις της μορφίνης, νιώθοντας πιο ευφορία και θέλοντας περισσότερο από το φάρμακο κατά τη διάρκεια της συνεδρίας, καθώς και αίσθημα λιγότερης ναυτίας, ζάλης και αντιπάθειας για τις επιδράσεις της μορφίνης σε σύγκριση με την ομάδα σύγκρισης μη τραύματος. Η μορφίνη αύξησε το όριο πόνου και την ανοχή, ωστόσο αυτό δεν διέφερε μεταξύ των ομάδων. Ως εκ τούτου, το παιδικό τραύμα μπορεί να ευαισθητώσει τα άτομα στις ευχάριστες και παρακινητικές επιδράσεις των οπιοειδών και να μειώσει την ευαισθησία στις αρνητικές επιπτώσεις, παρέχοντας αδιάσειστα στοιχεία για μεμονωμένες διαφορές στην ευαισθησία ανταμοιβής των οπιοειδών. Αυτό μπορεί να εξηγήσει τη σχέση μεταξύ παιδικού τραύματος και ευπάθειας στο OUD, με επακόλουθες επιπτώσεις στις παρεμβάσεις για το OUD, τη συνταγογράφηση οπιοειδών και τη μείωση των στιγμαμάτων που περιβάλλουν το OUD.