Аясы

Тағайындауға тыйым салу және емдеуден мерзімінен бұрын шығу клиникалық нәтижелер мен денсаулық сақтаудың өнімділігіне кері әсерін тигізетін амбулаториялық субстанцияларды пайдаланудың бұзылуын емдеудегі негізгі міндеттерді білдіреді. Осы квази-эксперименттік зерттеуде біз жаңа пациенттерге алғашқы қабылдауға дейін қысқаша еске салу араласуы емдеуге қатысу мен ұстап қалуға қалай әсер еткенін зерттедік. Но-шоулар (қандай да бір сеанстарға қатыспау) және тастап кетулер (қатарынан үш рет өткізіп алған тағайындаулардың кесірінен бастамашылық емделуді тоқтату) алдын ала қабылдау телефон қоңырауларымен (араласумен) кезең мен мұндай ескертулерсіз (араласпау) кезең арасында салыстырылды.

Әдістер

Қатысушылар уытқұмарлықтың бұзылуын емдеу үшін норвегиялық маман клиникасына түскен барлық құқықты пациенттер (N = 262) болды. Біз Chi-square тестін но-шоу талдауы үшін пайдаландық. Құқықты науқастардың 147-сі кейіннен тастап кету талдауына енгізілді. Біз іс-шараны өткізу үшін уақыт шарасы ретінде 10-ға дейін қабылдауға бару санын пайдаландық. Топтық айырмашылықтар Каплан-Мейер сюжеті мен журнал-ранг тесті көмегімен талданды. Тиісті социодемографиялық айнымалыларды, сондай-ақ заттарды пайдалану мен психикалық күйзеліс ауырлығын бақылау үшін Көксу регрессиясын пайдаландық.

Нәтижелер

Но-шоу коэффициенттері екі кезең арасында ерекшеленбеді (араласпағаны үшін 12% араласу үшін 14%; χ2 = 0,20, p = 0,653). Шығуды талдауға қатысуға келісім бергендердің ішінен (n = 147), 28 (19%) екі кезеңнің арасында айырмашылықтары жоқ 10 тағайындау мерзімінде емдеуді тоқтатты (журнал-ранг тесті = 0,328, p = 0,567). Бастапқы сипаттамаларды бақылау бұл қорытындыны өзгерткен жоқ. Iс жүзiнде базалық деңгейде тiркелген ковариаттардың тек жоғары бiлiм деңгейi ғана атрибутпен байланысты болды, ол төмендеу қаупiмен байланысты (қауiптiлiк коэффициентi = 0,85, 95% CI = 0,74-0,98, p = 0,025).

Қорытынды

Бұл қорытындылар ағымдағы емдеу жағдайында қабылдау алдындағы қысқаша телефондық еске салуды жүйелі түрде пайдалануға қолдау көрсетпейді.