تطبیق و ارزیابی مداخله اطفال در افغانستان

Format
Scientific article
Publication Date
Published by / Citation
[1] L. C. Miller, M. Timouri, J. Wijnker, and J. G. Schaller, “Afghan refugee children and mothers,” Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine, vol. 148, no. 7, pp. 704–708, 1994. [2] Z. Stanton, (2014). Interactive Timeline: War in Afghanistan Retrieved 25 April 2016., from http://wilsonquarterly.com/ quarterly/spring-2014-afghanistan/interactive-timeline-war-inafghanistan/. [3] B. L. Cardozo, O. O. Bilukha, C. A. Crawford et al., “Mental health, social functioning, and disability in postwar Afghanistan,” Journal of the AmericanMedical Association, vol. 292, no. 5, pp. 575–584, 2004. [4] UNICEF. (2013). Afghanistan: Statistics, from http://www .unicef.org/infobycountry/afghanistan statistics.html. [5] UNESCO. (2014). International Literacy Data 2014 Retrieved 25 April 2016, from http://www.uis.unesco.org/ literacy/Pages/literacy-data-release-2014.aspx. [6] UNODC. (2010). Drug Use in Afghanistan: 2009 Survey Retrieved 26 April 2016, from https://www .unodc.org/documents/data-and-analysis/Studies/Afghan
Original Language

انگلیسی

Country
افغانستان
Keywords
children
intervention
drug prevention
psychoactive substances
Afghanistan

تطبیق و ارزیابی مداخله اطفال در افغانستان

  مطالعه حاضر به بررسی تاثیر مداخله جدید برای کودکان در معرض خطر برای مصرف مواد و یا به طور فعال با استفاده از موادی که به 783 کودک بین 4 تا 18 سال در افغانستان ارائه شده است. آنها در زمان درمان سرپایی یا مسکونی، از روش مداخله کودکان برای زندگی عاری از مواد مخدر (کودک) استفاده کردند. کودک شامل سواد و تعداد مناسب سنی، آموزش مواد مخدر، ایمنی اولیه زندگی، و مهارت های مقابله با ارتباطات و تروما بود.

یک باتری از اقدامات مورد بررسی قرار حوزه های متعدد سلامت کودکان در شروع و پایان درمان و 12 هفته بعد. برای کودکان کوچکتر، هیچ اثر زمانی جنسیتی یا جنسیتی X معنی داری وجود نداشت (تمام اثرات زمان p >.16 و .35، resp.). اثر اصلی زمان برای همه نتایج معنی دار بود (تمام نتایج <.00192 ، نرخ خطای هر مقایسه نامشخص). تست پس از hoc نشان داد پیشرفت قابل توجهی از ورود به درمان مسکونی به اتمام برای تمام مقیاس. برای کودکان بزرگتر، اثر اصلی زمان برای (همه p's <.00192، نرخ خطای هر مقایسه نامشخص) همه به جز یک نتیجه قابل توجه بود. پیگیری جامعه به طور معنی داری کمتر از راه های ورود به درمان مسکونی بود. کودک تاثیر مثبتی بر کودکان داشت و تاثیر درمان از پس از درمان تا ارزیابی پیگیری تحمل می شد.