اعتیاد به عنوان یک بیماری مغزی

اگرچه پیشرفت های  علمی در طول دهه های گذشته از مفهوم اعتیاد به عنوان یک بیماری مغزی حمایت کرده اند، شک و تردید باقی مانده است. تحقیقات اخیر با هدف  تقویت ارتباط بین اعتیاد و عملکرد مغز و گسترش درک اعتیاد به عنوان یک بیماری مغزی. یک تیم از محققان برجسته نشان داده است که  استفاده منظم از مواد مخدر می تواند منجر به:

• تضعیف مناطق مغز درگیر در تصمیم گیری و خود تنظیم.
• تضعیف مدارهای مغزی مربوط به پاداش های طبیعی (مانند غذا، جنس، روابط و غیره). استفاده منظم از مواد مخدر می تواند توانایی احساس لذت در فعالیت های روزمره بی حس.
• افزایش قدرت پاسخ های شرطی و فعالیت استرس.    محرک های محیطی مانند جایی که قبلاً مواد مخدر مصرف کرده است یا ملاقات با مردم از گذشته مصرف مواد مخدر می تواند هوس الکل و دیگر مواد مخدر را افزایش دهد و به آسانی باعث بروز دوباره شود. 

آنها همچنین به عوامل فردی و اجتماعی اشاره می کنند که می توانند در احتمال مصرف مواد مخدر در فرد نقش داشته باشد.  عوامل خطرساز در اعتیاد ممکن است شامل فرایندهای ژنتیکی و بیولوژیکی، ویژگی های شخصیتی، اختلالات سلامت روانی، غفلت خانواده و سوء استفاده، استفاده از مواد مخدر همسالان، در دسترس بودن مواد مخدر، دلبستگی ضعیف به مدرسه و جامعه و بزرگ شدن در جوامع به حاشیه رانده شده و محروم باشد. 

یافته های این پژوهش باید به عنوان دستورالعملی برای توسعه روش های موثرتر پیشگیری و درمان و اجرای سیاست های آگاهانه تر بهداشت عمومی باشد. برنامه های پیشگیری باید برای افزایش مهارت های اجتماعی و بهبود خود تنظیمی طراحی شوند. علاوه بر این، غربالگری زود هنگام اختلالات روانی و فرصت های رشد شخصی، آموزشی و عاطفی مهم است.